Mijn interesse in bloggen is (maar liefst acht jaar geleden) begonnen omdat ik behoefte had om mijn ervaringen in het dagelijks leven op papier te zetten. Eerder schreef ik meer in dagboekvorm over van alles wat me op dat moment bezig hield. Ergens onderweg ben ik dit een beetje kwijt geraakt en post ik nu maar weinig persoonlijke blogs, terwijl dat wel is wat ik vroeger met veel plezier deed. Ik denk dat ik ergens toch een beetje bang ben dat dat niet 'past' op mijn site, wat opmerkelijk is aangezien dit toch echt mijn eigen site is... Daarom deel ik vandaag een kletspraatje met jullie, waar ik praat over wat er nu speelt in mijn leven!
Laat ik dan maar beginnen bij de roze olifant in de kamer: het Corona virus. Uiteraard heeft dit een hele grote impact op mijn leven nu. Ik en mijn naasten zijn gezond en veilig, ik heb het privilege dat ik thuis kan werken en mijzelf niet onnodig aan anderen hoef bloot te stellen. Fysiek ben ik dus vrij veilig, waar ik erg dankbaar voor ben. Mentaal is het een beetje een ander verhaal. Het lange binnen zitten had vooral in maart en april een hele grote impact op me. Ik was sneller moe, had minder emotionele weerbaarheid en was vooral mega gefrustreerd. Gefrustreerd richting mijn overburen die gewoon een feestje met twaalf man geven, de winkelende mensen die per se tegelijkertijd met mij naar binnen moeten in plaats van te wachten, de mensen die de trein pakken voor een dagje uit waardoor zorgpersoneel niet naar hun werk kan. Het valt me zwaar om te zien dat zoveel mensen zo laks zijn, wat tot doden leidt. De mensen die asociaal zijn, zijn niet de mensen die voor hun gedrag een hoge prijs moeten betalen. Dat doen anderen. Dat valt me zwaar en maakt me ontzettend gefrustreerd. Ik vind dit nog steeds heel lastig, maar het heeft gelukkig niet meer zo'n grote impact op me als eerder.
Gelukkig zijn er ook mooie dingen gebeurd de afgelopen maanden: net voordat Corona in een korte tijd heel heftig werd, werd ik aangenomen bij mijn nieuwe baan. En als ik de berichten hoor over de mensen die werkloos raken en de recessie waar we na Corona in zullen komen, ben ik héél erg dankbaar dat ik me over mijn vaste lasten geen zorgen hoef te maken. Naast dat het fijn is om inkomen te hebben, is mijn werk ook heel leuk, en dat is natuurlijk ook erg belangrijk haha. Met oud en nieuw zette ik op mijn Instagram het volgende:
''Mijn licht ambitieuze goede voornemen voor 2020 is om een fijne baan te vinden. Ik weet dat je eerste 'grotemensenbaan' zelden je droombaan is, maar het zou toch wel mooi zijn om ergens in de duurzame sector terecht te komen!''
Ik kwam uit best wel een lastige periode begin dit jaar en ik was dus ook een beetje zenuwachtig hoe snel het me zou lukken om een leuke baan te vinden, en vooral ook of het me energie zou geven. Ik was dan ook mega blij dat ik in maart werd aangenomen bij een duurzame stichting: precies wat ik wilde! Hier komen allerlei dingen terug die ik leuk vind om te doen: schrijven, organiseren, content creëren en inhoudelijk meedenken over de transitie naar een duurzame wereld. Ik werk hier nu twee maanden en heb het reuze naar mijn zin, ondanks dat ik nu alleen thuis werk. Dat is soms wel lastig want een nieuwe baan is ook wennen. En ik ben ook best jong om echt te gaan werken, veel leeftijdsgenoten zijn nog met een bachelor of master bezig, terwijl ik mezelf in rap tempo het burgerlijke leven in slinger. Soms levert dat wel twijfels op: ik heb nog geen jaren werkervaring, doe ik het allemaal wel goed!? Dat ik mijn collega's niet fysiek zie helpt daar dus niet echt bij...Maar die twijfels verdwijnen gelukkig ook weer naar de achtergrond wanneer ik resultaten van mijn werk zie en daar trots op ben. Over het algemeen heb ik het dus erg naar mijn zin, maar heb ik ook heel veel zin in om naar kantoor te kunnen wanneer dat weer mogelijk is. In de tussentijd werk ik af en toe op een flexwerkplek in mijn eigen stad zodat ik niet met het OV hoef, en dat is ook al een verademing in vergelijking met thuis werken.
Ik kom een groot gedeelte van mijn tijd dus wel door omdat ik aan het werk ben. En uiteraard ben ik daarnaast ook flink aan het koken en bakken! Al voordat Corona om de hoek kwam kijken was ik druk bezig met brood bakken, maar toen vers brood ineens niet meer goed te krijgen was kwam deze hobby nogal in een stroomversnelling. Tel daarbij op dat ik en mijn huisgenoot al langere tijd een zuurdesemstarter wilden beginnen, en dan krijg je een volledige thuisbakkerij. Er komen hier dus allerlei soorten broden de oven uit: Italiaans brood, bolussen, focaccia's, volkorenbroden, bagels, speltbroden en allerlei zuurdesem experimenten. De laatste paar weken hebben we de starters toch maar even in de koelkast gezet, want zoveel brood bakken kost toch wel veel tijd. Daarom doe ik het nu alleen als ik er echt zin in heb!
Brood bakken gaat dus een beetje met vlagen, maar koken doe ik nog steeds heel veel. Sinds Corona zitten ik en mijn huisgenoten uiteraard zoveel mogelijk binnen en zijn we begonnen met het rouleren van kookbeurten. Normaal aten we ook wel eens samen maar nu stemmen we echt af wie wanneer kookt, dit om boodschappen tot het minimum te beperken en ook zodat niet iedereen elke avond zelf hoeft te koken. En dit werkt mega goed, ik vind het hierdoor ook nog leuker geworden om nieuwe recepten te proberen, maar ook om hen mijn favorieten te laten proeven. Groot favoriet hier in huis zijn de kant en klare dumplings van de Amazing Oriental, die wok ik kort in wat sesamolie en stoom ze dan met wat water en een deksel. Ook probeerde ik een miso noedelsoep die heel goed in de smaak viel. Als ik iets minder tijd heb is roti een goede uitkomst, ik maakte dit met een kant en klare saus. Ik heb nog op mijn lijstje staan om deze saus ook een keer zelf from scratch te maken, maar voor nu is dit een goede tussenoplossing haha.
En dan nog één andere tip die ik jullie mee wil geven: maak je eigen diepvriespizza. Serieus, dit is echt een uitkomst. Ik maakte pizzadeeg voor twee pizza's (met zuurdesem want ik moest wat van m'n starter kwijt), eentje belegde ik gelijk en bakte ik om die avond als avondeten te eten. Maar de andere bodem bakte ik vijf minuten zonder topping af en liet ik afkoelen. Dan beleg je de bodem met saus en welke topping je wilt, ik ging voor cherrytomaatjes, ui, pesto en vegan kaas. Dan leg je de pizza op een plaat of bord in de vriezer zonder folie. Dit doe je zodat de ingrediënten hard worden en het folie niet blijft plakken. Na een paar uur wikkel je de pizza in plasticfolie en kan je het maanden lang in de vriezer bewaren, totdat je zin hebt in kant en klare pizza! Echt top dit want de pizza is megavers en zelfgemaakt, maar toch binnen een kwartier klaar.
Goed, ik dwaal een beetje af haha. Ik had toevallig gisteren de diepvriespizza in kwestie opgegeten en het was zo lekker dat ik dacht, ik moet dit even met jullie delen. Je hoort het al, de kookexperimenten gaan vrolijk door. Dat is ook fijn want het geeft me veel energie. Het is ook wel een beetje een noodzaak hoor, om door te gaan met bakken en koken. Dan ben ik met mijn handen bezig en niet met mijn hoofd, wat soms wel even nodig is. Sowieso kan in de keuken staan een stressverlagende werking hebben, heb ik de afgelopen jaren gemerkt. Ik heb al heel lang het voornemen om hier een artikel over te schrijven, dus wellicht zien jullie die binnenkort verschijnen.
Ik ben trouwens ook nog verhuist in december. Jeetje, ik moet echt eens wat vaker dit soort updates schrijven, want ik merk nu al dat er zoveel is veranderd sinds de laatste keer dat ik dat deed! In ieder geval, ook al woon ik hier al weer een paar maanden, ik ben nog steeds lekker bezig om mijn kamer de laatste finishing touches te geven. Zo heb ik nieuwe plantjes gekocht en heb ik een nieuwe bank gekocht (ben ik nu echt burgerlijk?). Ik kocht ook een geweldige boekenkast bij de kringloop waar al mijn mooie kookboeken nu uitgestald staan. Leuk om hier mee bezig te zijn, nu ik eindelijk wat grotere woonruimte heb! Al is het met de komst van die bank nu wel écht vol, haha.
Qua sociale dingen en uitjes valt er vrijwel nul te vertellen want ik zit zoals iedereen (zou moeten doen) thuis. Ik had een vakantie gepland naar Bristol eind maart, maar dat is natuurlijk in het water gevallen. Ik mis het bezoeken van musea, de bieb en koffietentjes erg, maar gelukkig is er steeds weer een klein beetje meer mogelijk. Toch ben ik daar voorzichtig mee omdat ik zie dat hier in de stad mensen snel laks worden. Ik ben laatst wel een keer op een rustig moment naar de bieb geweest en dat was héél fijn. Om het sociale contact toch een beetje gaande te houden, ga ik af en toe op rustige momenten wandelen met vrienden op afstand. En ik ging laatst met mijn zus eten afhalen wat we bij het water opaten (inclusief een wijntje voor mij zoals je ziet). Ook heb ik al twee keer een baksessie op afstand gedaan, waar ik met familie of vrienden een videogesprek had en we tegelijkertijd hetzelfde gerecht maakten. Megaleuk, en lekker natuurlijk.
Misschien moet ik het hier maar afronden, voordat dit een wel heel lang verhaal wordt haha. Dit is een beetje hoe mijn leven eruit ziet op dit moment. Ik ben dankbaar voor mijn gezondheid, mijn werk en mijn lieve huisgenoten. Ook vind ik het fijn om te merken dat mijn inspiratie voor artikelen zoals deze soms ineens opkomt. Dat geeft me toch hoop, want al dat thuiszitten is nogal een domper voor mijn creativiteit. Goed om te weten dat die nog wel aanwezig is...het zit alleen iets dieper verborgen :) Wat helemaal oké is, natuurlijk. Ik probeer ook echt om niet te druk te zijn met 'de allerbeste content voor jullie maken', want mijn prioriteit ligt toch echt bij deze crisis fysiek maar ook vooral mentaal goed doorkomen. Dan is het extra fijn als die inspiratie toch ineens opsteekt, en ik dit artikel er lekker in een flow uitkrijg. Ik hoop dan ook dat jullie het leuk vonden om te lezen. Ik deel best veel persoonlijke dingen op mijn Instagram pagina, maar het kan toch lastig zijn om daar een genuanceerd beeld van mezelf neer te zetten. Bovendien ligt mijn hart toch echt bij het schrijven: ik moest dat alleen weer even herontdekken. Tot de volgende keer!
No comments:
Post a Comment