Schotland update #3: Weer terug in Nederland

Het leek me een goed idee om wat te delen over hoe het is om nu weer in Nederland te zijn! Ik krijg heel vaak de vraag over hoe het was daar en of het wennen is om weer terug te zijn nu mijn uitwisseling er op zit. Ik kwam namelijk half januari terug op Nederlandse bodem, nadat ik sinds eind augustus in Schotland heb gestudeerd. Mocht je willen weten wat ik daar allemaal uitgespookt heb, is het misschien om de eerste twee updates even te lezen. Inmiddels ben ik dus al weer ruim twee maanden thuis, al voelt het als veel korter.


Goed, terug naar het doel van deze blogpost, namelijk delen hoe het nu met mij gaat en hoe ik het vind om weer thuis te zijn. De eerste paar dagen was ik heel erg in de war. Als ik mijn ogen dicht deed, kon ik me nog voorstellen hoe het landschap er in Aberdeen en tijdens het reizen uitzag. Ik snapte niet waarom Nederland zo ontzettend plat is (want waar zijn alle heuvels?) en ik sprak heel vaak nog per ongeluk Engels. Ook het rondlopen in Utrecht was gek, want het voelde alsof ik nooit weg was geweest, en toch ook niet meer zo vertrouwd als eerst. Gelukkig was dat na een week wel wat minder.

Om maar even iets dieper op de inhoud in te gaan, vond ik het heel erg wennen om weer een ritme te vinden in Nederland, in vergelijking met Aberdeen. Ik was al best zelfstandig toen ik in augustus naar Aberdeen ging, maar door mijn periode daar is dat juist toegenomen. Ik ervaar dit totaal niet als een negatief ding, eerder iets waar ik blij mee ben. Ik heb de afgelopen tijd erg ervaren dat ik beter luister naar mezelf dan hiervoor. Ik snap dat dit een beetje zweefteef klinkt, dus ik zal het even iets beter uitleggen. (Ook om te voorkomen dat ik een personificatie wordt van ''omg ik heb zooooveel geleerd toen ik in het buitenland was''). Doordat ik een paar maanden in een ander land zat, met alleen maar ''onbekenden'' om me heen, werd ik gedwongen om na te denken over wat ik eigenlijk wilde doen in die periode. Er zijn zo ontzettend veel dingen te doen: je ontmoet veel nieuwe mensen, je wilt iets van de stad (en het nachtleven) meemaken maar ook andere plekken zien en je studeert daarnaast natuurlijk ook nog. In het begin van mijn tijd spiegelde ik mijn eigen ritme veel aan de mensen om mij heen, totdat ik op het punt kwam waardoor ik eigenlijk dingen deed waar ik niet zo veel aan vond. Ik vond bijvoorbeeld de uitgaansgelegenheden niet zo denderend maar ging toch vaak mee als mensen dat vroegen.

Op een bepaald punt besloot ik dus om wat meer mijn eigen pad te gaan trekken en om energie te steken in de dingen die ik wel de moeite waard vond. Veel mensen uit mijn omgeving daar bleven namelijk vooral op de campus en gingen om met de mensen van ons gebouw, maar ik wilde er meer op uit trekken en nieuwe mensen leren kennen. En dat bleek een hele goede keus. Zo heb ik ontzettend veel van de stad gezien en de omgeving, kookfilmpjes gemaakt voor de duurzaamheidscommissie, een nieuwe dansstijl geprobeerd, een kookworkshop gegeven en uiteindelijk ook een hele leuke vriendengroep gevonden. En ondanks dat dit allemaal heel tof was heb ik daar vooral van meegenomen dat het heel erg fijn is om te luisteren naar jezelf wanneer je merkt dat je iets wel of niet wilt.  

Ik was in Aberdeen dus best gewend om zelfstandig te zijn en om veel dingen alleen te doen. Dit heeft echt niks met eenzaam zijn te maken, maar juist met dat ik echt me kon focussen op wat ik wilde doen en zien en waar ik energie van kreeg. Terwijl ik die zelfstandigheid graag vast wilde houden in Nederland, bleek dat veel moeilijker dan ik in eerste instantie gedacht had. Er viel namelijk een heel bord met ''verplichtingen'' op mijn schoot toen ik weer terugkwam. Niet alleen praktische dingen zoals twee keer verhuizen (al hielp dat ook niet echt), twee pittige vakken op de universiteit doen en een nieuwe baan zien te vinden, maar je hebt in eens weer een sociaal netwerk en allemaal mensen die iets van je willen. Ik bedoel dat niet negatief, want natuurlijk is het ook leuk om weer vaker familie en vrienden te zien, maar het was wel even wennen dat ik ineens veel meer mensen om me heen had die ik ken en die tijd opeisen. Ik kreeg al snel het gevoel dat mijn ritme weer voor mij werd bepaald, in plaats van andersom. En dat was behoorlijk frustrerend.

Wat ook frustrerend was, is dat het leven in Nederland voor mij weinig veranderd was, terwijl dat voor anderen natuurlijk niet het geval was. Ik vond het lastig om mijn tijd in Schotland op een tijdlijn te plaatsen. In mijn hoofd was er hier weinig veranderd, terwijl mensen waren verhuisd, relaties uit waren gegaan en  mensen zelf natuurlijk ook veranderen. Het gebeurt nog best vaak dat ik iets vraag en dat het antwoord dan is ''ja dat is een inside joke van iets toen jij er niet was''. En dat geldt natuurlijk ook andersom, soms wil ik iets heel graag delen over mijn tijd daar maar kunnen andere mensen daar niet zo veel mee. 

Ik worstelde hier vooral in de eerste maand erg mee, inmiddels is dit gevoel wel een stuk minder geworden en heb ik mijn dagelijkse routine in Utrecht wel weer opgepakt. Het lijkt nu alsof ik vooral aan alles en iedereen moest wennen, maar er zijn ook zeker al veel mooie momenten geweest sinds ik terug ben. Waar ik heel erg blij mee ben is hoe groot mijn sociale netwerk hier is. Gelijk toen ik terug kwam heb ik met veel vrienden afgesproken en dat was ook hetgeen wat ik het meest had gemist in Aberdeen. Daar ben ik heel dankbaar voor en ik vind het super fijn om me weer te omringen met mensen om wie ik geef. Fijn dat sommige dingen onveranderd blijven!

Je snapt dat het fijn was om dit even op te schrijven. Het gebeurd namelijk zo vaak dat mensen vragen hoe het is om terug te zijn en dat ik dan met m'n mond vol tanden sta, want hoe ga ik dit verhaal nu in een paar zinnen samenvatten? Meestal wordt het iets in de trant van ''erg wennen, maar wel fijn, maar ook wel heel raar''. En dat is misschien ook wel de kern. Het zal denk ik nog wel een tijd een beetje raar zijn om na te denken over mijn tijd in Aberdeen en over mijn ''leven'' daar. In dat halfjaar bouw je namelijk best wat op. Maar meestal word ik ook juist heel blij als ik aan de mooie tijd daar denk, en dat het wennen was om weer terug te zijn betekent absoluut niet dat ik het daar niet naar mijn zin heb gehad. Dus ik geniet extra van die momentjes waar ik door het veel te platte Utrecht fiets en me weer herinner dat ik fiets langs het strand om de zonsopgang te bekijken.

Bedankt voor het lezen en hopelijk vond je het interessant :)